تحقیق استفاده از انرژى خورشيدى

وابستگى شديد جوامع صنعتى به منابع انرژى، به ويژه سوخت هاى نفتى و به كارگيرى و مصرف بى رويه آنها سبب شده، اين منابع كه در قرن هاى متمادى در زير لايه هاى زيرين زمين تشكيل شده، تخليه شود.انرژى هاى فسيلى مانند نفت و زغال سنگ پايان پذير و تجديدناپذير هستند، اما انرژى هاى نو يا جانشين از جمله باد، آب و خورشيد چنين نيستند. خورشيد يكى از منابع مهم تجديدناپذير انرژى است كه به فناورى هاى پيشرفته و پرهزينه نياز ندارد و مى تواند به عنوان يك منبع مفيد و تامين كننده انرژى در بيشتر نقاط جهان به كار گرفته شود. استفاده از اين انرژى برخلاف انرژى هسته اى، خطرى ندارد و براى كشورهاى فاقد منابع انرژى زيرزمينى، مناسب ترين راه براى دستيابى به نيرو و رشد و توسعه اقتصادى است. هم اكنون از انرژى خورشيدى به وسيله سيستم هاى مختلف و براى اهداف گوناگون استفاده و بهره گيرى مى شود كه مهمترين آنها سيستم هاى فتوبيولوژيك، شيمى خورشيدى (Helio Chemical)، گرماى خورشيدى (Helio Thermal)، برق خورشيدى (Helio Electrical)، سيستم هاى فتوشيميايى، سيستم هاى فتوولتاييك، سيستم هاى حرارتى و برودتى هستند. 

انرژى خورشيد به كمك آيندگان مى شتابد 

نيروگاه هاى خورشيدى كه انرژى خورشيد را به برق تبديل مى كنند، در آينده با مزيت هايى كه در برابر نيروگاه هاى فسيلى دارند، مشكل برق و تا حدودى مشكل كم آبى را به ويژه در دوران تمام شدن نفت و گاز حل خواهند كرد و به طور مسلم تاسيس و به كارگيرى برج هاى نيرو، زمينه لازم را براى خودكفايى و قطع وابستگى كشور فراهم خواهد كرد. 

توليد برق بدون مصرف سوخت، نياز نداشتن به آب فراوان، آلوده نكردن محيط زيست، استهلاك كم و عمر زياد از مزيت هاى بارز برج هاى نيرو و نيروگاه هاى خورشيدى نسبت به نيروگاه هاى فسيلى و اتمى است. 

لزوم استفاده از انرژى خورشيدى 

ايران با آن كه يكى از كشورهاى نفت خيز جهان و داراى منابع عظيم گاز طبيعى است، به دليل شدت تابش خورشيد در بيشتر نقاط كشور، مى تواند صرفه جويى مهمى در مصرف سوخت هاى فسيلى داشته باشد. فناورى ساده، كاهش آلودگى هوا و محيط زيست و از همه مهمتر ذخيره شدن سوخت هاى فسيلى براى آينده يا تبديل آنها به مواد پردازش با استفاده از تكنيك پتروشيمى، از دلايل لزوم استفاده از انرژى خورشيدى در كشور هستند.با افزايش قيمت نفت در سال 1973 كشورهاى پيشرفته صنعتى مجبور شدند، به استفاده از انرژى هاى جانشين جدى تر بينديشند و اين نگرش پس از انقلاب اسلامى ايران، وسعت بيشترى يافت. كشورهاى صنعتى به اين نتيجه رسيده اند كه با بهينه سازى مصرف انرژى در صنايع و ساختمان ها، مصرف انرژى را مى توان 30 تا 40 درصد كاهش داد.ايران يكى از پنج كشور مصرف كننده بالاى مواد نفتى در جهان و در ميان كشورهاى اوپك، بزرگ ترين مصرف كننده فرآورده هاى نفتى است. با توجه به رشد مصرف انرژى بالاى 5 درصدى در ايران مى توان گفت كه هر 10 سال مصرف انرژى كشور دو برابر مى شود. با اين روند و با توجه به افت فشار چاه هاى نفت و مشكلات حفارى، استخراج و سرمايه گذارى، نمى توان اميدوار بود كه پس از دو دهه نيازهاى موجود كشور بر طرف شود. با اين اوصاف اين سئوال مطرح مى شود كه آيا توليد انرژى، پاسخ گوى نيازها خواهد بود؟ و اگر هم باشد مازادى براى صدور نفت و به دست آوردن ارز خواهيم داشت؟